به تازگی یک فیلم از میان لیست فیلم‌های نگاه نو جشنواره، کنار گذاشته شده است که با توجه به سوژه به روز، ملی و مهم آن، بسیار قابل تأمل است. چندی قبل در گزارش‌هایی نسبت به برخی تحرکات در جشنواره فجر هشدار داده شده بود.
نکته جالب اینجاست که به غیر از یکی از فیلم‌ها با عنوان «دیدن این فیلم جرم است» به کارگردانی رضا زهتابچیان و تهیه کنندگی محمد حمزه‌زاده، سایر آثار انتخاب شده هیچ ارتباطی به انقلاب، زمینه‌های سیاسی – اجتماعی انقلاب و مفهوم فجر که عنوان جشنواره است، ندارد. قطعاً این فیلم هم در بخش نگاه نو اگر پشتوانه‌ای مثل حمزه‌زاده نداشت از لیست انتخاب بخش نگاه نو حذف می‌شد.
به هر حال در شرایط کنونی محمد حمزه‌زاده به عنوان رئیس سازمان سینمای حوزه هنری نقش مؤثری در مناسبات اکران دارد و نمی‌توانستند فیلم را نپذیرند. در واقع مناسبات اکران در چیدمان و انتخاب فیلم‌های بخش مسابقه و حتی جوایز نقش تعیین کننده و به سزایی دارد. به همین دلیل هر سال یک نفر از کمپانی فیلمیران یا در لیست هیئت انتخاب است یا در لیست هیئت داوران و تهیه کنندگان انقلابی غیر وابسته قطعاً در این بازی فجر جایی نخواهند داشت.
حالا می‌توانیم اظهار نظرهای بهروز افخمی را درباره ناداوری درباره ماجرای نیمروز و دو تابعیتی بودن سینماگران و ترس‌ها و گرایشات فکری آنان را بررسی کنیم. چه دلیلی دارد که فیلم‌هایی از این دست، توسط هیئت داوران و هیئت انتخاب با یک پافشاری سیاسی به ظاهر سینمایی کنار گذاشته می‌شود؟
ممکن است برای فرار از پاسخگویی پشت گزینه‌هایی مثل انتخاب هیئت داوران پنهان شوند و یا اشکال و ایراد سینمایی یا تمام نشدن موارد فنی فیلم را بهانه کنند. در لیست منتخب بخش نگاه نو جشنواره فیلمی وجود دارد که همچنان در حال فیلمبرداری است و بسیاری از بهانه‌ها برای حذف فیلم‌های ارزشی که پشت هیئت انتخاب قرار گرفته، پذیرفتنی نخواهد بود.
به هر حال چنین فیلمی، با مدیریت فعلی و در هر هیأت انتخابی، مردود خواهد بود، این حذف، هزینه و تاوان سختی برای جشنواره سی و هفتم فیلم فجر خواهد داشت، چرا که فیلم‌هایی با موضوعات ملی، از جشنواره - صرفاً زینت داده‌شده با عنوان فجر- کنار گذاشته می‌شود.
*نام فیلم نزد مشرق محفوظ است.
ارسال نظر